Pinkpop 2018, dag 2: Zomerse optredens domineerden
Dag 2 bracht weer een warme zon met zich mee en zo’n fris optreden van Walking On Cars (★★★) was dan ook meer dan welkom. De Ierse indiepopband mocht de Main Stage openen en dat leek een mooie start van de dag te worden. Veel nieuws en origineel zagen we hier niet, maar het was een fijn optreden om wakker te worden, zeker als hun hit Speeding Cars door de boxen klonk. Degelijk, niets meer dan dat.
Op naar de IBA Parkstad Stage, want hier speelde de Britse singer-songwriter JP Cooper (★★★★). Net als het weer, was ook dit een aangenaam en warm optreden. De sympathieke zanger genoot er duidelijk van om zijn muziek met het Nederlands publiek te delen. Vorig jaar speelde hij nog op Stage 4, maar nu is zijn hit September Song overal te horen. Daarnaast heeft hij nog een gastrol in Jonas Blue’s wereldhit Perfect Strangers, en al zijn songs werden duidelijk gesmaakt in Landgraaf.
Een uurtje later werd het weliswaar nog warmer aan deze stage, want toen speelde Marcus Füreder de pannen van het dak. Marcus wie? Deze Oostenrijker staat inderdaad misschien beter gekend als Parov Stelar (★★★★).
Hij is componist, producer en dj en weet met zijn mix van jazz, house en electro iedereen te laten dansen. De drie ondersteunende blazers, samen met de zangeres zorgen voor wat leven op het podium.
Hoe hard de dj het publiek immers kan laten dansen, zelf beweegt hij niet al te veel. Maar laat dat nu het enige zijn dat we op deze set konden opmerken. Het was een eerste hoogtepunt op deze tweede festivaldag. Dat we twee uur later nog onze LP van Parov Stelar door hemzelf en de begeleidende band konden laten signeren, maakt het natuurlijk helemaal af.
Vervolgens zakten we af naar de Mainstage voor Nothing But Thieves (★★), wat één van de mindere optredens van het weekend was. Hun grootste hit heet Amsterdam, en dat vond het Nederlands publiek best wel leuk, maar voor de rest valt er niets bijzonder te melden. Ook het optreden hierna, van Sevn Alias (★★) in de Brightlands Stage, was niet top en zo waren we weer meteen twee uur verder en keken we uit naar een nieuw hoogtepunt.
Tijd voor, althans volgens Pinkpop, de meest succesvolle Ierse band na U2, namelijk The Script (★★★★). De Ierse hitmachine begint met Superheroes en bespeelt tussendoor als meesters het publiek. Zeer energiek brengen ze hits als The Man Who Can Be Moved en No Man Is An Island.
Wanneer frontman Danny O’ Donoghue op het einde het publiek in duikt, wordt de Nederlandse menigte gek. Voeg hier nog een lekkere schijf als Hall of Fame, samen met wat confetti aan toe, en we kunnen spreken van een zeer geslaagd optreden!
Eén jaar na zijn broer Liam, mag Noel Gallagher het samen met zijn High Flying Birds (★★★) eens proberen om de IBA Parkstad Stage. De set begint energiek met Holy Mountain, maar gedurende het optreden wordt het toch maar matiger.
De fans vooraan zijn gelukkig met enkele Oasis-hits als The Importance of Being Idle en Half The World Away, maar overtuigen doet Noel Gallagher niet. Schijven als Wonderwall en Don’t Look Back In Anger stellen natuurlijk nooit teleur, maar tijdens All You Need Is Love loopt het veld toch al halfleeg.
Na zijn beenbreuk en annulatie van Pinkpop 2015, stond Dave Grohl met Foo Fighters (★★★) klaar om deze tweede festivaldag af te sluiten. De show was nog niet eens deftig begonnen of de fans schreeuwden het al uit.
Het openingsblok met hits als Run, Learn To Fly en The Pretender voorspelt veel goeds voor de komende twee uur en half. Niets is minder waar. Wat volgde waren enkele covers en pogingen om ‘komisch’ over te komen. Nice try Dave!
Gelukkig hadden ze wel nog een lekker slot klaar met Breakout, Best Of You, Times Like These. Het is op momenten als deze dat Foo Fighters laten zien dat ze een iconische rockband zijn, maar als we vergelijken met Rock Werchter 2017, hadden we misschien meer verwacht van de set.
