Het grote Dour 2018 verslag: festivaldag #4

In samenwerking met enkele leuke Dansende Beren trok 99Festivals richting de festivalweide van Dour. De 10 meest opvallende concerten per dag kan je hier nog eens opnieuw beleven.

Artiesten die hun festival optreden cancellen, is een probleem waarmee festivals elke editie weer te kampen hebben, maar dit jaar speelt dit in het voordeel van de Antwerpse rapper Glints (★★★★). Nadat hij op Rock Werchter last minute inviel, verving hij op Dour Agar Agar. Zijn carrière gaat opeens pijlsnel vooruit, met dank aan Studio Brussel dat hem aardig wat airplay gunt. Zijn set was vooral gevuld met onuitgebracht materiaal, maar ook een cover van M.I.A’s “Paper Planes” was te horen in de show. Met een energieker publiek zou het een memorabel optreden kunnen geweest zijn, maar niet iedereen was al even wakker. Van Glints gaan we dit jaar in ieder geval nog veel horen.

Vrijdag stond hij nog op het podium van de Last Arena met zijn collega’s van L’Or du Commun, maar een dag later mocht Swing (★★★) zijn solocarrière een duwtje in de rug proberen geven. De Boombox stond niet zo vol, want onze Rode Duivels speelden ook net hun laatste wedstrijd in Rusland. Swing liet zich daardoor gelukkig niet tegenhouden en probeerde met zoveel mogelijk energie het publiek te overtuigen van zijn laatste album Marabout. De positieve energie die hij doorgeeft via zijn nummers is enorm aanstekelijk, wat grotendeels komt door zijn indrukwekkende maatschappijkritische teksten.

De Portugese zangeres Nathy Peluso (★★★★★) zorgde met afstand voor één van de hoogtepunten van deze editie en wist nagenoeg iedereen te overtuigen. Terwijl de Belgen hun winst tegen Engeland bezegelden, bracht Peluso een enorm sensuele set die de al warme temperaturen alleen maar lieten oplopen. Naast een stem die her en der aan Amy Winehouse doet denken, heeft Nathy vooral ook de aura van een wereldster die de show naar een hoger niveau tilt. Haar nummers (bijna uitsluitend in het Portugees) klonken scherp en bevatten tonnen temperament.

Haar iets minder geslaagde cover van “Bang Bang” vergeven we haar daarom zonder enig moment te twijfelen. Wat ons betreft had deze set ook op de Last Arena gekund aangezien ze met haar presènce en overtuigingskracht elk podium weet te vullen. Wat een vrouw!

Met Tsar B (★★★) vinden we nogmaals een artiest terug die onze Belgische driekleur verdedigd. Justine Bourgeus, die we allemaal kennen als ‘het meisje met de viool van School Is Cool, heeft in het verleden al aangetoond wat ze waard is, en doet dat nu opnieuw.

In haar gekende stijl voert ze ieder nummer op een intrigerende manier uit, en kan ze ook bij het publiek op enkele grote fans rekenen. Enkel aan de act de présence moet nog wat gesleuteld worden, want onder andere een paaldanseres bij “Rattlesnake” en Tsar B’s gevoel voor ritme zijn te verbeteren.

Voor wie Princess Nokia (★) nog niet kent: ze doet gewoon wat ze denkt, en dat was ook gisteren zo tijdens haar performance in de Boombox. De Amerikaanse rapster begint met te vragen de muziek (nóg) luider te zetten en waagt zich al snel aan wat crowdsurfing.

Als ze eenmaal begon te rappen, was het echter iets minder geweldig. Over de kwaliteit en inhoud ervan, kan worden gediscussieerd, maar af en toe zat ze er wel degelijk naast. Het leek alsof haar verses soms niet bij de beats pasten en ook veel liedjes klonken erg gelijkaardig en werden snel wat afgezaagd door de slechte kwaliteit ervan.

Naar het einde toe werd het wel iets beter omdat ze terugging naar meer classic hiphop. Ondertussen hadden er echter al veel mensen de zaal verlaten en haar succes bij aanvang was verdwenen. Haar zelfvertrouwen werd arrogantie en dit werd niet geapprecieerd door de festivalgangers.

Als er één Franse rapper misschien een belletje doet rinkelen in Vlaanderen dan is dat wel de afro-trapper MHD (★★★). Zijn Afro-trap nummers behalen telkens miljoenen clicks op YouTube en ook buiten de Franstalige taalgrenzen doet hij het uitstekend. Ook het publiek was duidelijk goed gezind en zorgde voor een meer dan uitgelaten sfeer. Wat MHD ook nog onderscheid van de andere rappers op Dour: hij heeft naast een dj ook een driekoppige band achter zich die de nummers zoals “Afro Trap, Part. 7 (La Puissance)” nog aanstekelijker maken dan dat ze al waren. Geen perfecte set, maar wel eentje dat iedereen goed wist entertainen.

From Paris with love. Beter kunnen we de groep L’Impératrice (★★★★) niet beschrijven. Terwijl ze in het Sportpaleis als voorprogramma van Oscar & The Wolf wat flets uit de bocht kwamen, kregen ze de Labo helemaal mee. De nummers uit hun debuutplaat Matahari brachten iedereen aan het swingen en zorgden geregeld voor een apotheose. De nummers klonken misschien soms iets te veel op elkaar, maar daar trok niemand zich iets van aan. Een uur lang danste iedereen een variant van de bijtrek-pas wat ervoor zorgde dat iedereen nat van het zweet de tent uit keerde. L’impératrice werd alvast één van de gezelligste feestjes van deze editie.

De hiphop die Ho99o9 (★★★★★) maakt komt zo dicht in de buurt van metal, dat het optreden bestaat uit één grote moshpit. Langs de andere kant lijkt de metal zo hard op hiphop, dat hij een ongelooflijk interessant publiek aantrekt. De spits zijn furieus, de riffs zijn moordend en de drums vernietigend. Wanneer de band een gigantisch snel tempo aanhoudt, dan gaat het publiek helemaal wild. Laat dat nu net het grootste deel van de set bevatten. Een combinatie van hiphop, hardcore, punk en metal is vrij uniek, en het publiek doet daarom extra hard zijn best om er een spetterend moshpit-feest van te maken en genoot van het ene hoogtepunt na het andere. Alles kapot? Wees maar zeker!

De meest rustige en eerlijke performance van alle rappers op Dour komt van Mick Jenkins (★★★★). Hij beschikt over een heerlijke flow en brengt songs met de juiste hoeveelheid energie. Alles aan de Amerikaan klopt, en daar genoot een volle Boombox met volle teugen van.

“Jazz”, “Communicate” en “Angles” worden allemaal op enthousiasme onthaald en niemand kan stil blijven staan. De rapper staat op een belangrijk punt in zijn carrière, want voor een doorbraak is dit het perfecte moment. Dour is al overtuigd.

Ze waren de afgelopen jaren al kop van de affiche op o.a. Rock Werchter en Pukkelpop en wisten Vorst Nationaal uit te verkopen, maar op Dour stonden de mannen van Alt-J (★★★) nog nooit. Op de dertigste editie mochten ze voor het eerst aantreden en speelden ze voor een drukke weide hit na hit. Hun show was nagenoeg dezelfde als op Werchter een jaar geleden, maar kwam door het late slot beter tot zijn recht. Het was donker en dat is natuurlijk de ideale omstandigheid om Alt-J aan het werk te zien.

Een strakke visuele show gaf de nummers wat meer kracht, maar camoufleerde de matige goesting van de band niet. Leadzanger Joe Newman heeft geen beklijvende stem dat je hart sneller doet slaan en mist bij momenten wat vuur. Niet alles werd even zuiver gezongen, maar dat lieten de fans niet aan hun hart komen. Ze zongen gewillig met alle hits mee en genoten met volle teugen van de set. Highlights van de set waren bovendien “3ww” en “Matilda”. Alt-J heeft misschien al te veel shows gespeeld waardoor het vuur er voor de moment misschien al af is. Een kwaaltje waarmee ook een heleboel andere headliners te kampen hebben.

Daar was de langverwachte Denzel Curry (★★★★). Boombox. 00u. De dj bleek niet overtuigend te zijn, maar dan komt Curry om de tent af te breken. Met “Switch it up” en “ULT” ging het dak er af, en kon hij rustig beginnen aan het echte spektakel.

In zijn gekende kalmte kan hij toch aan een spectaculaire snelheid een feest beginnen. Andermaal de passage van een XXX-tribute, om vlotjes over te gaan tot “Ultimate”. Een laatste verrassing komt er met “Chop Suey” van System of a Down. Perfect evenwichtige show van een upcoming man.