Het grote Dour 2018 verslag: festivaldag #1

In samenwerking met enkele leuke Dansende Beren trok 99Festivals richting de festivalweide van Dour. De 6 meest opvallende concerten van de eerste festivaldag kan je hier nog eens opnieuw beleven.

Terwijl het publiek langzaamaan zijn weg naar het nieuw gelegen terrein vond, begon Lil Xan (★) (trouwens in een Belgisch tenue) om iets voor negen zijn set. De Amerikaanse rapper maakt nu al even furore op het wereldwijde web en het is dan ook niet onlogisch dat heel wat festivals in Europa de rapper op hun affiche wilden en kregen. Lil Xan kunnen we vooral omschrijven als een internethype, want live was dit gisteren maar een povere vertoning. Vooral nummers van zijn recente plaat Xanarchy passeerden tijdens de show de revue en we begrijpen meteen waarop de recensies niet al te lovend waren. Weinig vernieuwend en gewoonweg niet echt origineel zijn de nummers op de plaat en ook de kracht ontbrak om er een echt spetterend optreden van te maken.

De Britse producer en DJ Jon Hopkins (★★★) is in ons klein landje een echte ster binnen de elektronische muziekwereld en draait af en toe een setje in o.a. de Fuse in Brussel. Allesbehalve een onbeschreven blad dus. De inmiddels 38-jarige moest weinig moeite doen om de menigte op Dour te doen juichen. Eén enkele tempowisseling kon de Petite Maison al in lichterlaaie zetten, maar ook de visuele effecten hadden een grote bijdrage bij de uitgelaten sfeer. Jammer genoeg was de set van Hopkins her en der wat eentonig en was ook de originaliteit soms zoek.

Elk lied werkte naar zijn gekende climaxen toe, maar kleurde net niet buiten de lijntjes. Dat elke climax de volgende aanzet voor een leuk feestje was, kunnen en zullen we niet ontkennen. Jon Hopkins is de heerser van de Climax.

Soms veranderen dingen in je leven zo hard dat ook je muziek een metamorfose doorgaat. Bij onze eigen Selah Sue (★★★) was dit het afgelopen jaar het geval. Sinds haar bevalling gaat Putseys de akoestische kant op en wordt ze deze keer door een cellist en multi-instrumentalist vergezeld. De bombastische sound werd ingeruild voor een intensere sound, die volgens haarzelf purer en eerlijker is. De organisatie toonde moed en plaatste Selah, ondanks haar akoestische set, op een prominente plaats in de Petite Maison. In het begin van de set dropen sommigen al wat teleurgesteld af omdat ze de ‘acoustic’ wellicht niet hadden zien staan, maar wie bleef, werd beloond. Nieuw en oud werk wisselden elkaar af en brachten de set mooi in balans. Telkens Sue wat meer tempo in de set bracht, zag je heel de tent dansen. Een goede sfeer die het concert alleen maar ten goede kwam.

Het afzeggen van één van je publiekstrekker, Action Bronson, op amper een paar dagen voor het festival, breekt altijd zuur op. Gezien de organisatie geen echte volwaardige vervanger vond, mochten Biffty & Dj Weedim (★★) aantreden. Wat we van de show van gisteren vooral onthouden is dat Weedim amper achter zijn draaitafel stond en eerder meezong met de nummers samen met zijn maat Biffty. We merkten ook al snel dat er geen duidelijke lijn in hun muziekstijl terug te vinden is. Het ging van afro-trap, naar Lil Jon achtig geschreeuw en zelfs wat drum-‘n-bass op het nummer “Comment Ca” waardoor alles een beetje op een chaos leek.

Het publiek ging desalniettemin uit hun dak en dat maakte het optreden nog wat toffer om te zien. “Roule un boze”, met de beat van “HUMBLE.” van Kendrick Lamar, mocht de set afsluiten. Dit optreden zal niemand zich met andere woorden na vijf wazige dagen nog echt herinneren.

Major Lazer behoort wereldwijd tot één van de meest populaire muzikale trio’s en scoorde hit na hit, maar zijn drie leden gaan ook solo veel op pad. Diplo (★★★★), de misschien wel meest succesvolle onder hen, is ook als producer aan het werk en zat al met wereldsterren zoals Madonna, Beyoncé en Snoop Dogg in de studio.

Geen wonder dus dat Diplo één van de grote namen voor de openingsdag is. Op de indrukwekkende RedBull Elektropedia Balzaal bracht Diplo een set die hij al een klein jaartje brengt, maar aan sfeer geen gebrek. 

Naast Engelse muziek, mixte hij bovendien ook hier en daar wat Franstalige muziek. Ook aan showelementen bovendien geen gebrek want CO2-jets, vuur, confetti, .. maakten van zijn set vooral een visuele beleving. Terwijl het muzikaal wat tegenviel, maakte de hele belevenis de show toch af.

De Duitsers van Modeselektor (★★★★) zijn voor het trouwe Dour publiek geen onbekenden meer. Hun laatste passage dateert echter al van 2013 en dus mochten ze gisteren nog eens de nacht van Dour inluiden. Ze voorzagen een erg strakke set die sluw was opgebouwd en die de tent meerdere keren deed daveren van vreugde. Dat de twee Berlijnse vrienden ook niet vies zijn van geweldige visuals lieten ze gisteren nog maar eens blijken. Het is ook geen evidentie om in een anderhalf uur durende set de spanning hoog te houden, maar Gernot en Sebastian sloegen daar met gemak in met hun verassende drops. Dour vroeg en keer een feestje van jewelste dat gerust nog wat langer had mogen lopen.