Festivalverslag Sziget 2018: dag #4
We zijn over de helft en we krijgen er maar geen genoeg van. Eindelijk een bewolkte dag, dus de temperaturen waren een stuk menselijker. Het openen van de Main Stage was voor een Hongaarse ska-hiphop groep genaamd Punnany Massif. Het plaatsje klopte volledig en met hun zomers getinte nummers stond het weinig aanwezige publiek wel al gauw te dansen.
Niet veel later stond Lianne La Havas met enkel een gitaar op het podium. Met wat lounge-achtige muziek viel veel volk in zwijm. Ze heeft dan ook een stem om U tegen te zeggen. Regelmatig integreert ze ‘Boedapest’ in haar nummers en verovert daarmee de hartjes van Sziget. “Unstopable” is een hoogtepunt. Ondanks de intimiteit van de muziek van Lianne La Havas, komt het optreden wel volledig tot z’n recht op het hoofdpodium. Sterk dat je daarin slaagt met enkel een gitaar.
De organisatie van Sziget wou precies dat iedereen wegdroomde vandaag, want met Everything Everything schotelden ze ons indie pop voor van de bovenste plank. De jongens hadden er zin en staken van leer met “Night Of The Long Knives”. Het bij momenten stevige optreden vloog voorbij en met “Cough Cough” lag het hoogtepunt wel heel vroeg in setlist. De jongens lijken wel een liefdeskind van Imagine Dragons en Foals en daar kunnen we alleen maar blij mee zijn. Erg spraakzaam zijn de jongens wel niet echt, maar in de dromerige sfeer van Everything Everything steekt dat niet eens zo tegen. Overtuigen doen ze toch gewoon zoals het in essentie moet, met de muziek.
Terug in de zon warmde een flagparty het publiek op voor Bastille. De immer sympathieke Britten openden met “Good Grief” en zo was de toon meteen gezet. De goedlachse Dan Smith kwam, zag en deed iedereen zweten tot buiten proportie. Met hits als “Icarus”, “Flaws” en “Laura Palmer” kunnen de jongens echt iedere stem schor krijgen, maar het duurt af en toe wel wat lang voor ze ons die voorschotelen. Hun cover van “Rythmn Of The Night” was echter wel een onnodige toevoeging aan de setlist. Doe het toch maar liever met eigen materiaal. Dan had zin in een avondwandeling en ging de PA-toren in. Laatste single “Quarter Past Midnight” was tot in Hongarije nog niet helemaal doorgekomen, want dankzij de aanwezige vlaggen viel het op dat vooral buitenlandse fans het nummer echt goed kenden en konden meezingen. Met “Pompeii” werd afgesloten en zij die nog een beetje stem over hadden waren ze nu volledig kwijt.
Tijd voor banjo’s van Mumford & Sons. De jongens stelden zich allemaal op op een uitsteeksel van het podium en stonden midden tussen fans. Een tof zicht. Met een extra basdrum aan de voeten van zanger zanger Marcus Mumford zorgden hij en zijn ‘zonen’ voor een behoorlijk opzwepend tempo. Al snel vuurden ze “Little Lion Man” op ons af en zo kwam de trein aan hits op gang. Met bezoek van Lianne La Havas en een dikke knuffel achteraf, waren we getuige van een heel mooie samenwerking. Het publiek werd regelmatig opgezweept om mee te klappen en met behoorlijk wat slingers en papiersnippers die de lucht in gespoten werden, vormde het podium een mooi decor. Alvorens “The Cave” riep Marcus op tot ‘a little dance’ en zo geschiedde. Niet veel later had ook hij zin een nachtelijke wandeling. Dat deed hij op de tonen van “Ditmas”. Ergens in het publiek werd Bengaals vuur aangestoken en aangereikt. Een mooi zicht terwijl hij een sprintte trok, maar qua brandveiligheid zal het wel een dikke buis zijn. Er werd stevig afgesloten met “The Wolf” en zo werd iedereen op pad gestuurd om weer een zware nacht tegemoet te gaan.
Het laatste wapenfeit voor ons was Zhu, de mysterieuze house-producer hulde zich in witte rook en vormde de tot de nok gevulde tent om tot een oven. Stevige beats deden de mensen dansen en de mysterieuze man zong veel stukken live, wat vrij indrukwekkend was. Of het de bedoeling was of eerder technische mankementen was niet echt duidelijk, maar er waren wel enkele vreemde pauzes of overgangen in de set geslopen. Met zijn enige noemenswaardige hit “Faded” ging het publiek echt volledig uit z’n dak. Onder begeleiding van een live basgitaar en saxofoon was het duidelijk dat de man al behoorlijk wat ervaring had met feestjes bouwen.
