Festivalverslag Pukkelpop 2019: dag #3

Ja, vandaag was het dé dag. Je weet wel wie eindelijk naar Pukkelpop kwam. Het leek even alsof er maar 1 naam op de programmatie stond, maar gelukkig is Pukkelpop meer dan Queen Billie. Kon The National voor een tweede keer uithalen en hoe bracht headliner Twenty One Pilots het er van af? Je leest het hier.

De Billie Eilish fans trotseren aan de Main Stage, het is geen cadeau. Gelukkig hebben de ervaren rotten van Airbourne (***) al moeilijkere wateren doorzwommen. De AC/DC-klone begon furieus en frontman Joel O’Keeffe dook meteen het publiek in. Natuurlijk moest ook – traditiegetrouw – het blikje bier kapotgeslagen worden op z’n hoofd. De Billie-fans vonden het maar niets en deden ook weinig moeite om er een feest van te maken, in tegenstelling tot de enthousiastelingen achter het Billie-leger.

17 jaar! Wat deed u op die leeftijd? Billie Eilish (****) beklom de Main Stage en mocht zowat elke pukkelpopper verwelkomen aan het hoofdpodium. Tussen 15u en 16u was elke centimeter gras – al waren er op dag drie nog maar weinig sprietjes te bespeuren – aan de Main Stage ingepalmd door jong en oud om het Amerikaanse fenomeen aan het werk te zien. Nog nooit in de geschiedenis van Pukkelpop hebben we zo’n grote volksverhuizing gezien.

En was het die massale aandacht allemaal waard? Wel ja, want de tiener opende sterk met hit Bad Guy en toonde zich doorheen de set als een sympathieke en vooral dankbare ‘one of us’-artieste. Wanneer ze begon te fluisteren, gingen de zanglijnen wat verloren tussen de geluidsmix, maar de duizenden zangeressen op de eerste rijen staken een tandje bij wanneer het nodig was.

Het fluogroene monstertje pakte uit met COPYCAT, bellyache, you should see me in a crown en een (h)eerlijk ingetogen versie van When The Party’s Over die zowaar 50.000 man bijna stil kreeg. Met Bury A Friend trakteerde ze de wei op een ideale afsluiter en keerden de fans voldaan naar huis en bewees ze de non-believers ongelijk.

Als Billie Eilish in de toekomst terugkeert naar onze Belgische festivals, dan hopen wij uit de grond van ons hart dat ze een timeslot krijgt dat beter bij haar muziek past. Bij zonsondergang of in het holst van de nacht zouden de akelige visuals en dreigende muziek nog beter tot z’n recht komen.

Aan interactie geen gebrek bij A Day To Remember (***). De band testte de surfskills van het publiek en wou er een onvergetelijke dag van maken door het publiek te laten spelen met strandballen en wc-papier. Muzikaal zat het niet altijd even strak, maar iedereen amuseerde zich wel kostelijk.

Fans van het eerste uur draaiden zich best even weg wanneer de band Rescue Me door de boxen knalde, hun meest recente samenwerking met DJ Marshmello. Daarna volgde – lekker cliché – een akoestisch momentje met If it Means a Lot to You. Kortom, er was voldoende randanimatie om iedereen bezig te houden en de aandacht af te leiden dat het geen onvergetelijk concert was.

Anderson .Paak (*****) werd weggeplukt van zijn strandvakantie en gedropt op de Main Stage van Pukkelpop. Het was even afwachten of hij zijn vorige onvergetelijke passage kon evenaren, maar al snel bleek dat King .Paak opnieuw alle harten zou veroveren met z’n tandpastaglimlach. ‘Don’t be afraid to dance’ zei hij… en u gehoorzaamde.

De swingende Free Nationals serveerden ons funky grooves en ‘Niggas In Paris’, terwijl een drummende .Paak onze handjes vlot op elkaar kreeg voor King James, Tints en Bubblin. Met Dang! werd ook wijlen Mac Miller niet vergeten. Op het podium stond iedereen te genieten, voor het podium stond iedereen te genieten en we durven ervoor wedden dat ook Chokri meer dan genoot van deze topshow! Anderson .Paak en Pukkelpop, dat zijn twee handen op één buik.

“Jump Around” en “Make Pjoekelpop Rage Again”. Dat hebben we vooral onthouden van de set vol nostalgie die Prophets Of Rage (****) meebracht naar Kiewit. De leden van Rage Against the Machine, Public Enemy en Cypress Hill zijn perfect op elkaar ingespeeld en hebben samen tonnen ervaring om een publiek te entertainen.

De solo’s van Tom Morello vlogen ons om de oren, samen met hits als Insane In The Brain, Take The Power Back, Bulls On Parade, Jump Around en natuurlijk de afsluiter van dienst Killing In The Name. De tienduizenden middenvingers vlogen gretig de lucht in en werden geregeld afgewisseld met gebalde vuisten.

Sorry, onze superlatieven zijn opgebruikt na het zien van de tweede show van The National (*****) op Pukkelpop. Oprecht dachten we dat dit tweede concert het eerste niet kon overtreffen. Man, hadden wij ongelijk.

Matt Berninger en co serveerden ons een unieke setlist met alleen maar topnummers. Rylan mocht samen met Mistaken For Strangers de spits afbijten. Onderweg kregen we Conversation 16, Carin At The Liquor Store, England en Slow Show te horen. Van krijsende gitaren naar ingetogen meezing-momenten, we kregen het allemaal. Een begeesterde Matt amuseerde zich kostelijk en zocht, net als vrijdag, contact met het publiek.

Wat volgde was een aaneenschakeling van hits die iedereen murw sloeg: Fake Empire, Mr. November, Terrible Love en About Today. Het laatste nummer was er eentje die de samenhorigheid op Pukkelpop nog wat extra in de verf zette. De hele tent sloeg aan het zingen, velen met de ogen gesloten, tijdens Vanderlyle Crybaby Geeks. Het hoogtepunt van Pukkelpop 2019? Simpel, The National (x2)!

De eer om Pukkelpop 2019 af te sluiten was weggelegd voor het duo van Twenty One Pilots (***). Tyler toonde ons meteen z’n innerlijke Liam Gallagher, terwijl er op het podium een auto in de fik stond. Het is eens iets anders dan de gewoonlijke “Hi Belgium, how are you doing?”.

Na een aarzelend begin met o.a. Jumpsuite, Levitate en Heathens herpakten ze zich met We Don’t Believe What’s On TV en Stressed Out. Daartussen kregen we een onnodige kledingwissel van Joseph die z’n parka inruilde voor een fleurig hemdje met bijhorende ukelele.

De kattensprong op en over zijn piano, de danspasjes van de security en het Dimitri Vegas & Like Mike stukje zien we graag door de vingers, maar daar bleef het niet bij. Fans kennen elke stunt van het duo, waardoor het soms allemaal een beetje ingestudeerd en voorspelbaar overkwam. We denken dan meteen aan het beklimmen van de PA-toren of het installeren van een drumstel in het publiek. Stuk voor stuk zaken die ervoor zorgden dat er lege gaten in de show slopen en het tempo onderuit werd gehaald.

Om af te sluiten kregen we een explosieve versie van Car Radio te horen die ervoor zorgde dat onze dansbenen nog een laatste keer in overdrive gingen. Met Chlorine en Trees bracht TOP deze editie van Pukkelpop tot een goed eind met een show waarin de nadruk vooral lag op de randanimatie.