Festivalverslag Jera On Air 2018: dag #1
Jera On Air 2018 zit er weer op en dus tellen we nu al af naar de volgende editie van 2019. Dat doen we niet zonder terug te blikken op deze succesvolle editie, die in het teken stond van prachtig weer, heerlijke muziek en uitstekend werk van de organisatie. Dit was alvast dag 1!
De organisatie had pendelbussen voorzien tussen de parking en het festivalterrein, zo verloor niemand veel tijd en kwam iedereen met een goed gevoel de festivalweide op. Daar waren heel wat vrijwilligers en crew aanwezig, die twee dagen lang meehielpen aan een onvergetelijke editie van JOA18. Get The shot (★★★) mocht voor ons het festival openen, en dat deden ze met verve. Ook Knocked Loose (★★★) en Touché Amoré (★★★★) losten de verwachtingen helemaal in.
Het eerste hoogtepunt van dag 1 kwam van Frank Carter & The Rattlesnakes (★★★★★) die, na een busongeluk dat vijf dagen geleden plaatsvond, terug op het podium kropen en Jera in vuur en vlam zette.
Uitkijken naar Neck Deep (★★★) dan maar. De poppunkers waren in 2016 al present op Jera on Air en dat smaakte toen al naar meer. De Welshmen kregen de kans om hun kunstje nog eens over t doen en uiteraard stelden ze niet teleur met een set die in balans was tussen oudere klassiekers en nieuw materiaal.
Na een korte eetpauze stond Anti-Flag (★★★) op onze planning. Hun succesformule van politieke slogans, reusachtige circle pits en good old fashioned punk blijkt nog steeds te werken.
Tijd voor de grote kanonnen. De weide is overstelpt met fans van Enter Shikari (★★★★) en de rij voor de signeersessie met de band was geen lachertje.
De Britten stelden niet teleur, maar helaas mochten we maar een kleine 50 minuten vertoeven op de planeet van Enter Shikari. Wij vonden dat, net als alle aanwezigen, véél te kort. Het publiek vraagt voor meer, maar helaas, het strakke schema van Jera On Air laat dit niet toe, want enkele minuten later start er alweer een andere band op het Vulture podium.
Terror (★★★★) zet een heuse volksverhuis in gang en krijgt de kleinere Vulture tent nagenoeg vol. ‘Energiek’, dat is het sleutelwoord op dit concert te omschrijven. Wat ons bijblijft zijn vooral de ontelbare stagedivers en ongemeen harde moshpits.
Billy Talent (★★★) mag de eerste festivaldag afsluiten, maar het liep allemaal iets moeizamer dan verwacht. Het hoogtepunt kwam er pas halverwege de set, wanneer frontman Benjamin dat drummer Aaron Solowoniuk al een tijdje niet kan drummen vanwege een spierziekte (MS). Revalidatie en oefening hebben hem echter goed gedaan: Hij kwam op het podium om twee nummers mee te drummen. HELD! Een moment om niet te vergeten, dat vertaald werd in een enorm applaus. De drie bis-nummers laten de tent ontploffen en zo keren we met een voldaan gevoel, en stoffige benen, terug naar huis.
