Festivalverslag Couleur Café 2018: dag #2

Ook vandaag waren we weer te gast in het zonovergoten Ossegempark te Brussel voor Couleur Cafe. Op de line-up van dag 2 stonden opnieuw een hele resem fijne bands, die thuis zijn in verschillende genres.

Van Sherlock Holmes naar spacesuits

blackwave (★★★) mocht vandaag als eerste de Red Stage betreden. Er stond al, nog voor ze aan hun set begonnen, een hele hoop mensen te wachten. Zij werden dan ook onmiddellijk beloond toen de band opende met het nummer Big Dreams. De band stond vol enthousiasme op het podium, maar toch sprong de vonk niet over op het publiek.

Hiervoor moesten we wachten tot het middenstuk in de set, die gepaard ging met een heuse outfit wissel. De Sherlock Holmes pakjes werden ingewisseld voor spacesuits.

Een geslaagde wissel, want vanaf dat moment begon ook het publiek helemaal los te komen en werd er een heus volksfeest op gang getrokken. Als kers op de taart kregen we Elusive als afsluiter, waarvoor ook gastzanger David Ngyah een uitnodiging had gekregen.

Weg met het sproeiverbod

In een deel van de Vlaamse gemeenten geldt er momenteel een sproeiverbod. Gelukkig is daar in Brussel geen sprake van, want afkoeling hadden we overduidelijk nodig tijdens de set van Témé Tan (★★★★)  op de Green Stage. Samen met een water-sproeikanon, dat zich boven het publiek bevond, betrad hij het podium.

De jonge muzikale duizendpoot brengt een mix van funk en electro en bespeelt alle instrumenten zelf. Die funk was duidelijk te voelen bij het publiek, want stilstaan was absoluut geen optie.

Het nummer Amethys droeg de zanger op aan zijn overleden moeder. Tijdens dat nummer werden er tientallen regenbogen gevormd door het waterkanon, maar dat kon evengoed een goedkeurend teken zijn van een fiere mama.

Sappige stormkracht

Het verbaast ons dat Julie Rens en Sasha Vovk van Juicy (★★★) geen familie zijn van elkaar. Zowel op uiterlijk als op muzikaal vlak zijn de twee zeer goed op elkaar ingespeeld. Daarnaast zijn zeker niet op hun mondje gevallen en dat past perfect bij de rauwe r&b die ze brengen.

Naast elkaars gezelschap kregen ze ook bezoek van een gast saxofonist én van niemand minder dan Zwangere Guy. Die laatste vergezelde hen tijdens Mouldy Beauty en Suave G. Of ze hem echt nodig hadden op het podium is nog maar de vraag. De twee hadden alvast energie voor tien en de extra’s die erbij kwamen benadrukten alleen maar hun stormkracht.

Klein Brussels Jazz Café

Gregory Porter (★★★) nam ons tijdens zijn set op de Green Stage mee naar klein fijn jazz café, dat toevallig de capaciteit had van zo’n duizenden mensen. Strak in het pak, al moet je dat bij hem niet zo letterlijk nemen, en met zijn typisch hoofddeksel betrad hij het podium.

Het publiek, voornamelijk koppels van middelbare leeftijd, onthaalde hem alvast enthousiast. Dat enthousiasme kwam pas echt tot uiting toen hij het nummer Liquid Spirit inzette. Het amfitheater maakte toen spontaan een vreugdekreetje.

De rest van zijn repertoire bestond uit een aaneenschakeling van uitgebreide solo’s waarbij zijn muzikanten aan het publiek lieten horen hoe goed ze hun instrument beheersten. Die solo’s hadden ze beter achter gelaten want tijdens een festival set is dat niet de ideale manier om een publiek te blijven boeien.

Knuffelrock

Leon Bridges (★★★★) verscheen net als zijn voorganger Porter strak in pak, al was het ditmaal wel in het kobalt blauw. Deze vlotte Amerikaan uit Texas heeft een soulstem waar niet enkel 40-jarige vrouwen voor vallen, maar letterlijk iedereen op het terrein en ver daarbuiten.

Op muzikaal vlak kregen we een mix van knuffelrock, maar dan zonder de foute Duitse crooners, en frisse soul met af en toe een gitaarsolo die eruit sprong. Leon Bridges is een geboren entertainer en wond, zonder al te veel moeite te doen, het publiek rond zijn vinger.

Zijn set sloot hij af met het nummer River. Hierbij bleef hij zo goed als alleen achter op het podium en werd het publiek op magische wijze een zee van lichtjes. Een mooiere manier om de set af te sluiten hadden we ons niet kunnen voorstellen.

Niveau 4+

Eens het volledig donker was geworden, werd het de hoogste tijd om de nodige portie hiphop uit de kast te halen. Net als vorig jaar vormt Niveau 4 (★★★★) de verzamelnaam voor opkomende Belgische hiphoppers. Dit jaar bestond het collectief uit Nixon, Brihang, Blu Samu (die er jammer genoeg niet bij kon zijn), Jay MNG, Moka Boka, Soul’art, Dj Vega en Junior Goodfellaz. Zij claimden de Blue Stage en zorgden ervoor dat het publiek talrijk aanwezig was én bleef.

Afwisselend brachten ze individueel en in groep nummers die telkens weer in de smaak vielen. Enkel de West-Vlaamse Brihang viel een beetje uit de bood. Individueel wist hij zijn mannetje te staan – zo deed hij onder andere een poging tot crowdsurfen en wist hij duidelijk het publiek te bekoren – maar eenmaal tijdens de groepsnummers verdween hij naar de achtergrond. Al kan dat misschien wel te maken hebben gehad met het feit dat zijn Frans niet echt zo top was. Desondanks zagen we een groep vol talent waarbij iedereen individueel bezig is met zijn weg naar succes en eeuwige roem.

Het levenselixer van George Clinton

George Clinton (★★★)  is voor de allerlaatste keer op tour. Begin 2018 kondigde hij aan dat hij na deze tour op een welverdiend pensioen gaat. De man is namelijk al bijna 40 jaar actief in de muzieksector. Zijn grote doorbraak kwam er in de jaren ‘80 toen hij met Parliament-Funkadelic een nieuwe wind blies door de funk scene en met de p-funk op de proppen kwam.

Gekleed in een blauwe met witte strepen tuniek, inclusief bijpassende manbag, betrad het fenomeen het podium. Veel leven zat er op het eerste zicht niet meer in de man, maar op een magische wijze werkt zijn band als een levenselixer.

Zo stond er naast hem op het podium een man verkleed als indiaan die het publiek entertainde met de nodige buikdans-moves. Clinton zelf fungeerde als een master of ceremonies die alles in goede banen leidde. De set bestond uit, zoals te verwachten, een reeks van hits waarbij stilstaan toch echt wel een hele opgave was. Desondanks wist Clinton ons net niet te overtuigen, al waren we wel blij dat we deze muzikale legende toch nog hebben kunnen bewonderen voor zijn welverdiende rustpauze.

Op de allerlaatste festival dag staan onder andere nog Coely, Stikstof en Ziggy Marley op het programma.