Dit was Paradise City 2019

We gaan meteen met de deur in huis vallen: Paradise City 2019 is geen uit de kluiten gewassen chirofuif, wat sommige kwatongen – onbegrijpelijk – nog durven beweren. Integendeel, het is uitgegroeid tot een volwaardig en goed georganiseerd festival dat steeds hoger en hoger genoteerd staat op de ‘Must Do’- festivalkalender van velen. En terecht, want ook de cijfers van deze editie liegen er niet om.

Locatie

Niet alleen het Kasteel de Ribaucourt zorgt voor een idyllische postkaart-omgeving, ook het rondomliggende bos zorgt voor de nodige rust en een oase aan groen. Wie de drukte even wil ontwijken, moet maar enkele stappen zetten en men bevindt zich meteen in een stukje natuur.

Het festival bewijst ook dat je geen overdreven licht- en vuurwerk moet inschakelen om er een goed feest van te maken. Simpele en gerecycleerde podia en bars, die goed geïntegreerd waren in de beboste omgeving, waren meer dan voldoende.

Proper

Een ander kernwoord is ‘proper’. Hier en daar kwamen we een verdwaalde sigarettenpeuk tegen – onbegrijpelijk als je weet dat de organisatie 10.000 draagbare asbakken voorziet – maar verder was het hele terrein, gedurende drie dagen, heel netjes.

De festivalorganisatie en de bezoekers verdienen een dikke pluim voor het afvalbeheer. Ook de toiletten waren een persoonlijke Paradise City en scoren bovengemiddeld voor een festival.

Podia

Met enkele leuke brugjes wist de organisatie ook de rondomliggende grachten goed te integreren in het festivalterrein. Zelfs de licht verdoken Giegling Stage werd opgetrokken over een gracht, samen met enkele mistblazers en bijhorende drankbar.

Hier en daar een extra wegwijzer kon zeker geen kwaad, al was het maar om sneller het juiste pad richting het juiste podium of toilet te vinden. Maar we kunnen ons ergere zaken op een festival inbeelden dan een mooie wandeling langs het magische domein.

Muziek

Link, rechts, omhoog, omlaag. Overal waar je keek, was er wel een feest aan de gang. De elektronische klanken werden aangevuld met enkele live-acts.

De organisatie durft ook grotere namen in het genre ’s middags te droppen. Een gewaagde, maar zeer geslaagde keuze! Na vijf succesvolle edities heeft het festival nu de ruimte en het publiek om misschien eens te experimenteren met andere verwante genres.

Eten & Drinken

Over een ruim aanbod gesproken! Met een gigantisch aanbod aan dranken heeft Paradise City 2019 zich ook hier weer kunnen onderscheiden van andere festivals. Daarnaast werd er nog eens volop ingezet op ecologie, waardoor zelfs een biologisch en organisch geproduceerd pintje nauwelijks moest inboeten aan smaak

Ook het tellen of verliezen van bonnetjes behoort hier tot het verleden. Snel je bandje scannen met Bancontact of Payconiq en je bent weer gespaard voor een wachtrij aan een kassa.

Als we dan toch moeten muggenziften, dan willen we graag opmerken dat – ondanks de machtige Brasserie 2050 en de 11 foodtrucks – er toch wat meer of grotere eetstandjes voorzien konden worden om op piekmomenten de lange wachtrijen te vermijden.

Conclusie

Waar veel kleinere festivals kunnen leren van de grote spelers, is het hier net omgekeerd. Festivals moeten hun afvalberg en ecologische voetafdruk verkleinen en daar heeft deze organisatie – in vijf jaar tijd – enorm veel voorsprong in gemaakt, zonder in te boeten aan de complete festivalervaring.

Tot volgend jaar, op Paradise City 2020!