Dit was Rock Werchter 2019: dag #3
Zaterdag schoot de temperatuur nog wat meer de hoogte in. We zitten ondertussen al over de helft en dat wil zeggen dat het festival er bijna op zit. Gelukkig waren er op dag 3 van Rock Werchter 2019 nog heel wat leuke artiesten te ontdekken. Een verslag hierover kan je hieronder vinden.
Alsof het nog niet warm genoeg was, steeg de temperatuur in The Barn nog wat toen Jente en Sarah het podium betraden. Portland (***) kreeg de moeilijke opdracht om een mak publiek te entertainen met hun warme en intieme songs. In een kleinere tent en 10 graden minder heet, waren ze probleemloos geslaagd in dit opzet, maar vandaag bleef het bij een oerdegelijke set, zonder al te veel verrassingen. Het is geen geheim dat de muziek van deze band beter tot z’n recht komt in intiemere settings dan in een Barn vol geroezemoes. Mooi om te zien hoe Jente vol verbijstering keek naar de massa die een ellenlange ovatie gaf, want die was meer dan terecht.
Wat een vuurdoop voor de 17-jarige IBE (****). Nog maar net ‘The Voice’ gewonnen en al optreden voor een meer dan volle KluB C. Ietwat zenuwachtig begon hij aan z’n set, maar het publiek gaf de jonge knaap een geruststellend gevoel. We kregen covers voorgeschoteld van Billie Eilish en Ed Sheeran, die ons ondertussen al even bekend in de oren klinken als het origineel. Een half uurtje lang kregen we verkoeling in de tent, want zijn stem blies iedereen omver, zeker wanneer hij z’n set beëindigde met ‘Table of Fools’. Het wordt uitkijken naar die debuutplaat.
In de blakke zon kregen we één helft van The Last Shadow Puppets voorgeschoteld. De lekker arrogante Miles Kane (***) verwende ons met een leuke set met hits als ‘Inhaler’, ‘Cry On My Guitar’ en ‘Come Closer’. Ook hier kregen we een cover te horen, namelijk “Hot Stuff” van Donna Summer. De hitte zorgde ervoor dat het publiek niet altijd even attent was, waardoor de sfeer pas op het einde van de set de bovenhand haalde. Geen memorabele passage, maar wel een leuk weerzien.
Wie Midden-Oosterse temperaturen zegt, zegt Beirut (****). Geen grootse spektakelshow, maar pure eenvoud waarbij de balkanmuziek centraal stond. ‘Nantes’ was een hoogtepuntje in de set, net als ‘No No No’ en ‘Santa Fé’. Het werd een optreden waarbij we even de hitte konden vergeten, wegdromen en bij momenten zelfs kippenvel kregen. Opdracht volbracht!
Bear’s Den (***) was zichtbaar gelukkig om opnieuw op het podium van Rock Werchter te staan. En dat was het publiek ook. Wanneer de drie stemmen samen aan hun engelenzang begonnen, kregen we iets magisch te horen. Alleen ging er veel magie verloren op die grote Main Stage, wat zonde is. De show werd pas naar een hoger niveau getild nadat we het breekbare ‘Isaac’ te horen kregen. Een tos met een flesje water besliste over het aantal bisnummers dat zouden volgen. Na een mislukte poging was het de tweede keer toch raak en kregen we ‘Agape en ‘Above the Clouds of Pompeii’ te horen.
Hoe krijg ik een publiek volledig mee vanaf minuut 1? Laat dat maar over aan Macklemore (****). Hij beklom de Main Stage en kreeg meteen alle handen in de lucht tijdens ‘Ain’t Gonna Die Tonight’. Er was niet meer nodig dan enkele profetisch woorden als ‘It smells like weed and 92 degrees Fahrenheit, I love it” en “We came here to have a party” om het publiek mee te nemen in zijn feestgedruis.
Vervolgens weerklonk “Thrift Shop” en kroonde hij zich met een blauw KBC-hoedje tot de Koning van Werchter, en dat was hij ook tussen 19:20 en 20:35. Met z’n allen werden we omgedoopt tot de Macklemore Community. De verkleedpartijen moest je er helaas wel bij nemen, maar dat zien we graag door de vingers. Na een Dance Off stal Nick Beeba de show met z’n MOM-tattoo en perfect roze tepel. Eindigen deden we met een collectief knuffelmomentje en een spetterend “Glorious”.
Tijd voor ons eerste bezoek aan The Slope, voor Barns Courtney (****). Hij had goed opgelet bij Macklemore en kwam vol energie het podium op, waardoor hij het publiek meteen meekreeg. Zo’n vurige rocker deed de temperatuur alleen nog maar stijgen. Als we de set eindigen met een sit-down en iedereen gretig neergaat, dan weet je dat het goed zit. Ook dit was weer een hoogtepuntje van Rock Werchter 2019.
Ze stond al vier keer op Rock Werchter, maar tijdens deze vijfde passage van Florence + The Machine (***) hadden we vaak last van een déjà vu. Naast enkele nieuwe songs, kregen we bijna dezelfde show voorgeschoteld als enkele jaren geleden. Hoe dan ook, Florence blijft een vat vol energie met een betoverende stem. Blootvoets verkende ze dan ook elke centimeter van het hoofdpodium.
Fans in de voorste regionen zaten nat als de zangeres in de zevende hemel. Alle andere aanwezigen genoten van de ondergaande zon en verlieten hun schaduwplekjes om aan te schuiven aan drank- en eetstandjes. Een verdeeld succes, maar nog steeds een waardige co-headliner voor RW19.
Als plots “Guiding Light” en “Little Lion Man” door de boxen van de Main Stage knallen, dan weet je dat Mumford & Sons (***) klaar is om de dag af te sluiten. De band nam meteen plaats vooraan op de catwalk van het podium, tussen het publiek. Een sterk begin dus. Aan meezingmomenten geen gebrek, maar dat was ook de sterkte van de show, want zonder die klassiekers kregen we soms een aarzelende set.
De euforie die losbarste tijdens ‘Ditmas’ en ‘The Cave’ stond in schril contrast met trage en aarzelende nummers als White Blank Page’ en ‘Lover of the Light’.
Natuurlijk werden tijdens “Believe” alle gsm-zaklampjes bovengehaald en kregen we een zee van lichtjes over de weide. Als dessertje kregen we een bloedmooie cover van ‘Hurt’. ‘Delta’ en ‘I Will Wait’ mochten het feest afsluiten. Een set met ups en downs, maar op het einde trokken 60.000 tevreden gezichten richting hun tent, fiets of auto.
