Dit was Fleetwood Mac op Werchter Boutique 2019
Werchter Boutique lokte zaterdag 45.000 bezoekers naar het Festivalpark in Rotselaar. Dat waren 90.000 ogen die uitkeken naar de absolute headliner Fleetwood Mac. Maar voor die het podium betraden was het eerst de beurt aan Joost Zweegers om het publiek op te warmen. Novastar (***) bracht een gevarieerde set waar zowel oud en nieuw materiaal afgewisseld werd. Afsluiten deden we met ‘The Best Is Yet To Come’, maar was dat ook zo?
Donkere wolken kwamen dreigen over het Festivalpark toen Arsenal (****) aan z’n set begon. Domper op de feestvreugde? Nee, want Arsenal en het publiek dansten de regenbui van zich af met hits als ‘Estupendo’, ‘Lotuk’ ‘Saudade’ en ‘Amplify’. De zon verscheen, het publiek was opgewarmd en kreeg zin in meer. Helaas kregen we niet datzelfde gevoel bij The Pretenders (**). De band rond Chrissie Hynde zorgde ervoor dat vele festivalbezoekers hun jeugd konden herbeleven, maar wie geen fan was, was dat ook niet geworden na dit concert. Het was degelijk, enkele hitjes passeerden de revue, maar echt overtuigen deed het op geen enkel moment.
Triggerfinger (***) begon furieus aan de set en kreeg het gezelschap van Whispering Sons-frontvrouw Fenne Cuppens, Selah Sue en Henny Vrienten. Het bleef bij deze drie guests – drie was wat magertjes – en verder kregen we ook geen extra verrassingen voorgeschoteld. Een stevige rockshow en aan hits geen gebrek, dat wel.
Triggerfinger en hun eerste guest Fenne brachten een geslaagde Postpunk-cover van ‘Shot By Both Sides’ van Magazine. Als dat nog niet verrassend genoeg was, kregen we een energieke Selah Sue die een rockversie bracht van ‘Mercy’ van Duffy. Maar het tempo verdween wat toen de band samen met Henny Vrienten twee Doe Maar klassiekers in een Triggerfinger-jasje stak. ‘All This Dancing Around’ trok Ruben van leer, maar in de bijna lege Golden Circle zat er maar weinig beweging. Iets waar wij, samen met meneer Block, duidelijk geen fan van zijn.
Wie hen vorig jaar aan het werk zag op Rock Werchter, wist al dat Snow Patrol (***) weinig of zelden teleurstelt. Dat deden ze ook niet op Werchter Boutique, waar Gary Lightbody en de zijnen weer sympathiek voor de dag kwamen. Gitarist Nathan Connolly bezeerde net voor het optreden zijn hand en had op sommige momenten zichtbaar pijn en moeite om solo’s te spelen. De man verbeet de pijn, zette door en werd massaal gesteund door het publiek.
Helaas werd de lat niet hoger gelegd na hun passage van vorig jaar op Rock Werchter. De setlist bestond – net als toen – uit alleen maar hits, maar echt ontploffen of uithalen deed de band zelden. Bij het openbreken van ‘Chasing Cars’ en afsluiter ‘Just Say Yes’ kregen we een serieuze energieboost, maar die kwam net iets te laat. We bleven achter met een déjà vu moment.
Eindelijk, tijd voor Fleetwood Mac (****) en voor het eerst stond de Golden Circle vol, een mirakel! Zonder veel sterallures begon de legendarische band stipt om 21:30 aan z’n optreden. En hoe! Fleetwood Mac trok meteen alle registers open en stak af met ‘The Chain’, ‘Little Lies’ en ‘Dreams’. Dat noemen ze nog eens stevig binnenkomen!
Het was ook meteen een aangename kennismaking met de twee nieuwste leden Neil Finn en Mike Campbell. Ze moesten de legendarische schoenen Lindsey Buckingham vullen en dat deden ze met verve. Als jonge veulens gingen ze wild tekeer op hun gitaar. Nog zo’n jong veulen van 71 jaar was drummer Mick Fleetwood. Hij stak al zijn kracht en energie in z’n drumsolo tijdens ‘World Turning’ en brulde minuten lang oerkreten over de wei van Werchter.
Aan de andere kant zagen we een uitgedoste Christine McVie, die er nog steeds stralend uitziet, maar niet altijd even toonvast zong. Zoiets zien we natuurlijk graag door de vingers, zeker als we nummers rond de oren krijgen als ‘Black Magic Woman’, ‘Rhiannon’ en ‘Everywhere’.
Het tempo verdween na enkele langgerekte anekdotes en het publiek geraakte afgeleid. Tijd om uit te pakken met een nieuw hoogtepunt, dacht eeuwige romanticus Stevie Nicks met haar ruwe stem. Bij de eerste tonen van ‘Go Your Own Way’ ontplofte de wei en ging iedereen terug aan het dansen. Met nog 45 minuten op de klok verdween Fleetwood Mac van het podium. Vele wenkbrauwen fronsten even, maar als snel kregen we nog twee afsluiters met de Tom Petty cover ‘Free Fallin’ en ‘Don’t Stop’.
De show van twee uur en een half werd ingekort naar 2 uur, maar niemand die daar om deerde. Het publiek was heel het optreden lang fantastisch, de sfeer verspreidde zich als een lopend vuurtje van voor naar achter. De oude knarren stuurden iedereen voldaan naar huis.
