Suikerrock 2017 genoot van slotdag vol nostalgie
Suikerrock 2017 heeft er weer een geweldige editie opzitten. De Suikerstad mocht gedurende drie dagen zo’n 100.000 bezoekers verwelkomen. Hoogtepunten van een slotdag vol nostalgie waren Soulsister, Status Quo en Zucchero.
Niels Destadsbader en Matt Simons mochten het publiek opwarmen voor Soulsister aan het echte werk begon. Breedlachend betraden Jan Leyers en Paul Michiels het podium. En al na enkele heupbewegingen van Polle Pap, at het hele publiek uit zijn hand. Een stukje Belpop geschiedenis op het Tiense Podium, dat kon iedereen duidelijk appreciëren.
Hoogtepunten waren uiteraard Tell Me What It Takes en The Way To Your Hart. Na de gebruikelijke “We Want More’s” van het publiek volgden nog 2 bisnummers: So Long Ago en Broken. Iedereen tevreden, of zoals Paul Michiels het zo mooi verwoordde: “Jullie zijn geweldig!… en wij ook!”.
Tijd voor de Britse rocklegendes van Status Quo. The Quo’s Army was al tijdig gearriveerd en palmde meteen de voorste rijen van het terrein in. Hits, hits en nog eens hits, dat is de korte samenvatting van Status Quo op Suikerrock.
De band amuseerde zich kostelijk en speelde in een razend tempo nummers als Caroline, Down Down, Whatever You Want en Roll Over Lay Down. Net als bij Soulsister was de sfeer geweldig en werd er uit volle borst meegezongen.
Tijd voor het Italiaans suikerklontje om het podium te bestijgen. Zucchero bracht naast zijn 12-koppige live band ook een zeer indrukwekkende lichtshow mee naar Tienen.
De grootmeester trakteerde het publiek op hits als Il Volo, Diamante, Diavole In Me en Misere. De absolute hoogtepunten in de setlist waren weggelegd voor Baila, een cover van Everybody’s Got To Learn Sometime en de geniale afsluiter Senza Una Donna.
Verder onthouden we nog het fijn weerzien met Pavarotti tijdens Misere. Dat Zucchero een wereldtopper is, wisten we al! Maar hoedje af voor de geweldige live-band die hij meebracht naar Tienen.
